Metody operacyjne leczenia przepuklin -klasyczne i laparoskopowe
Jest wiele dostępnych rozwiązań i metod operacyjnego leczenia przepuklin, jednak specjaliści coraz częściej decydują o wykonaniu zabiegu metodą laparoskopową ze względu na zmniejszenie bólu pooperacyjnego oraz zdecydowanie krótszy okres rekonwalescencji. Po operacji przepukliny laparoskopowo pacjent szybciej wraca do zdrowia i aktywności dnia codziennego. Dodatkowo operacja przepukliny metodą laparoskopową pozostawia bardzo słabo widoczne blizny. Nie każdy przypadek można jednak zoperować w ten sposób.
W przypadku, kiedy pacjent miał wcześniej zabiegi operacyjne okolicy, w której powstała przepuklina wykonanie zabiegu metodą laparoskopową może nie być możliwe ze względu na zrosty. W takich wypadkach lekarze rekomendują wykonanie operacji w sposób klasyczny, zwykle metodą Lichtensteina.
Operacja otwarta- klasyczna jest też zalecana w przypadku kiedy stan zdrowia pacjenta uniemożliwia przeprowadzenie zabiegu w znieczuleniu ogólnym.
Technika Laparoskopowa TAPP
(Transabdominal Preperitoneal Repair)
Polega na przezbrzusznym przedotrzewnowym ułożeniu statki przepuklinowej przy pomocy narzędzi wprowadzanych do jamy brzusznej. Siatka w tej metodzie wszywana jest na na zewnątrz w stosunku do otrzewnej, która to ma za zadanie oddzielać narządy we wnętrzu jamy brzusznej.
Metody laparoskopowe różnią się od siebie sposobem dojścia do operowanej okolicy. W przypadku metody TAPP, podczas operacji przepukliny pachwinowej operator wprowadza narzędzia laparoskopowe poprzez powłoki brzuszne.
Specjalista nacina i odwarstwia otrzewną ścienną, następnie usuwa worek przepuklinowy, układa siatkę w odpowiedniej pozycji w taki sposób aby zasłonić nią pierścień pachwinowy głęboki, pierścień głęboki kanału udowego oraz tylną ścianę kanału pachwinowego. Po odpowiednim ułożeniu siatka przykrywana jest zszytą otrzewną ścienną.
W większości przypadków okres hospitalizacji pacjentów po zabiegach laparoskopowych nie różni się od czasu, który spędzają w szpitalu pacjenci po klasycznej operacji. Po zabiegu laparoskopowym pacjenci jednak wracają szybciej do aktywności fizycznej, niż w przypadku operacji klasycznej. Laparoskopowe operacje przepuklin wiążą się także z mniejszym bólem pooperacyjnym.
Nie w każdym przypadku możliwe jest zoperowanie przepukliny metodą laparoskopową, jednak dzięki korzyściom wynikającym z tego sposobu leczenia, techniki laparoskopowego leczenia przepuklin stały się drugim co do częstości wykonywanym zabiegiem laparoskopowym na świecie.
Operacja Przepukliny Klasycznie metodą Lichtensteina
U pacjentów, którzy mają przeciwwskazania do wykonania zabiegu metodą laparoskopową zalecane są metody klasyczne.
W przypadku operacji przepukliny pachwinowej rekomendowaną metodą operacji otwartej jest metoda Lichtensteina, która polega na wykonaniu nacięciu skóry (około 10-15 cm) w okolicy pachwiny. W kolejnym etapie chirurg rozcina tkankę podskórną i powięzi aby dojść do kanału pachwinowego. Po zabezpieczeniu naczyń lekarz lokalizuje worek przepuklinowy, który następnie odprowadza do jamy brzusznej. Kanał pachwinowy zostaje zaopatrzony siatką przepuklinową, którą następnie przykrywa się rozcięgnami, mięśniami oraz powięziami ściany jamy brzusznej, a w ostatnim etapie skórą. W ranie pooperacyjnej zostaje umieszczony dren, który najczęściej usuwany jest w kolejnej dobie po zabiegu.
Przepuklina Pępkowa
Zastosowana metoda dobierana jest przez specjalistę chirurga w zależności od wielkości przepukliny i jej charakteru. Operacja przepukliny pępkowej polega na wykonaniu półkolistego cięcia wokół pępka i odprowadzeniu zawartości jamy brzusznej z powrotem do wnętrza worka oponowego. W przypadku zaawansowanej przepukliny o dużych rozmiarach, kiedy niemożliwe jest jej odprowadzenie, lekarz nacina worek oponowy. W trakcie wykonywania zabiegu chirurg ocenia w jakiej kondycji znajdują się powłoki brzuszne. W Alfamedica przy większości operacji przepukliny pępkowej wykorzystuje się specjalistyczne implanty dedykowane szczególnie do okolicy okołopępkowej. Zastosowanie tych materiałów wynika z wieloletniego doświadczenia prof. Macieja Śmietańskiego, potwierdzającego skuteczność takiego podejścia.
Innowacyjne materiały wykorzystywane w zabiegach
Nie tylko dobór metody ma wpływ na okres rekonwalescencji i przebieg pooperacyjny. Istotny jest także rodzaj wszczepianego implantu. Można porównać to do opony w samochodzie. Zasadniczo wszystkie opony są okrągłe i czarne. Z pozoru wydają się identyczne, a jednak kupując je pytamy o bieżnik, wytrzymałość i in. Podobnie tutaj istotny jest splot, materiał wykonania, elastyczność czy masa. Siatka przepuklinowa pozostaje w ciele pacjenta zazwyczaj do końca życia, dlatego niezwykle ważne jest aby została odpowiednio dobrana.
Na rynku jest wiele firm, które produkują implanty przepuklinowe. W Laparoskopowym Centrum Leczenia Przepuklin wykorzystywane są jedynie sprawdzone, certyfikowane wyroby medyczne z solidnych materiałów. Jako Centrum pod kierunkiem prof. dra. hab.n.med. Macieja Śmietańskiego mamy jednak szczególną sposobność wykorzystania innowacyjnych siatek, jakimi są implanty spersonalizowane dla konkretnego pacjenta. Wszystko dzięki temu, że współtwórcą tego wynalazku, a jednocześnie specjalistą, który przeprowadził pierwszy na świecie wszczep tego rodzaju siatki, jest prof. dr hab.n.med. Maciej Śmietański. Implant ten to wyrób o przestrzennej konstrukcji z monofilamentowej transparentnej i niebieskiej przędzy. Jego wyjątkowość opiera się nie tylko na materiale, z którego jest wykonany. Jego innowacyjność wynika z tego, że konstruowany jest indywidualnie dla danego pacjenta, na podstawie obrazu CT (tomografii komputerowej). To zapewnia możliwość dobrania idealnego formatu siatki, pasującego do anatomicznych struktur pachwiny pacjenta.